Streetfood, rijstvelden en nachttreinen

We zijn ondertussen al meer dan een week in Vietnam en ik heb nu eindelijk even tijd om iets te schrijven. We zijn al op meerdere plekken geweest, maar om het nog een beetje interessant te houden, schrijf ik volgende keer het andere deel.

Vorige week dinsdag was het eindelijk tijd om naar Vietnam te gaan, na maanden voorbereiding en naar de reis te hebben uitgekeken. Na een korte vlucht van Amsterdam naar Frankfurt hadden we een overstap van 5 uur om vervolgens op het vliegtuig naar Hanoi te stappen. We zagen beiden een beetje tegen die 5 uur op, maar Frankfurt is best een groot vliegveld, dus na wat rond te hebben gelopen en de laatste keer patatjes (met suiker ipv zout) gegeten te hebben, was het al bijna tijd om naar de gate te gaan. De vlucht ging gelukkig goed, zelfs de kinderen die voor ons zaten hielden zich (godzijdank) stil! We kwamen 8 uur 's ochtends Vietnamese tijd aan in Hanoi en we kwamen er al snel achter dat we niet zo goed voorbereid waren als we dachten. We hadden namelijk maar 10 dollar, denkende dat dat wel genoeg zou zijn voor een taxi naar het centrum van Hanoi, maar wat we niet wisten was dat het centrum 30 km. verderop lag en dat we aan die 10 dollar dus lang niet genoeg hadden. We waren ook niet zo goed voorbereid op de hordes taxi chauffeurs die op ons af kwamen stormen. We keken waarschijnlijk nogal verdwaasd om ons heen, zoekend naar een weg om van het chaotische vliegveld naar ons hotel te komen, want overal kwamen taxichauffeurs naar ons toe die ons maar al te graag wilde brengen. Uiteindelijk hebben we er toch maar een gekozen en zijn we naar ons hotel gereden. Het feit dat we niet genoeg geld hadden voor de hele rit maakte het wel even spannend, want de eerste pinautomaat die we tegenkwamen werkte al niet met onze passen. Bij de tweede ging het weer mis bij Evert maar uiteindelijk is het toch gelukt en hebben we de taxichauffeur die geen Engels kon, op 'money' en 'ATM' na, toch kunnen betalen!

Eenmaal in ons hotel werden we blij verrast! Het zag er super uit en de mensen waren heel behulpzaam. De meeste konden ook Engels gelukkig. Ondanks dat we ontzettend moe waren van een slapeloze nacht, zijn we toch gelijk de eerste dag Hanoi in gegaan. Onze eerste indruk van Hanoi was: CHAOS. Wat is het hier druk met scooters en auto's die allemaal door elkaar heen en rijden en de hele dag een beetje naar elkaar toeteren. Het oversteken is dan ook een hele uitdaging. Het komt er eigenlijk gewoon op neer dat er geen regels zijn dat je gewoon moet lopen. De scooters rijden wel om je heen, de auto's niet. Ik moet zeggen dat het ons best goed is afgegaan! Verder kwamen er overal straatverkopers naar ons en zelfs achter ons aan en het woordje 'nee' kennen ze niet. Ze blijven gewoon vragen en achter je aan lopen tot ze zeker weten dat je echt, maar dan ook echt niet je schoenen wilt laten poetsen of een suikerbal wilt kopen. Van de drie dagen dat we in Hanoi zijn gebleven was de eerste dag wel het ergst qua straatverkopers, ze begonnen ons denk ik te herkennen en we waren ook duidelijker in nee zeggen. Verder is Hanoi een erg leuke stad en eigenlijk ook een hele schone stad! Elke avond zie je iedereen voor zijn winkeltje vegen en de grond schrobben. Dat is maar goed ook, want overdag zit iedereen op de stoep of op een klein krukje voor zijn winkel te eten of gewoon een beetje te zitten. Een heel gek gezicht vond ik dat. Lopen op de stoep gaat dan ook niet, dat doe je gewoon langs de straat tussen alle scooters en auto's door. Het was even wennen, maar het heeft wel wat! Hanoi is echt wel een leuke stad, vooral the Old Quarter, veel verder zijn we ook eigenlijk niet geweest. Het zijn allemaal gezellige volle straatjes vol met winkeltjes, mensen en toeterende scooters.

De eerste dag wilden we gewoon echt de stad bekijken (en of dat is gelukt want we waren gelijk anderhalf uur verdwaald op weg naar ons hotel), maar de tweede dag stond in het teken van streetfood. Hanoi staat bekend om zijn streetfood en dit moesten wij natuurlijk ook uitproberen! Als eerst zijn we naar een plekje geweest waar ze alleen aal verkochten. Absoluut niet mijn ding maar Evert wilde het graag proberen. Het zag er vreselijk onsmakelijk uit, maar hij vond het nog best lekker. Daarna zijn we ergens geweest waar we een soort van mix kregen in een groot glas met allerlei vruchten, bonen en dingen waarvan we als enige ingrediënten de kokosmelk en het ijs konden herkennen, 'che thap nam' heette het en het was nog best lekker ook! Hierna wilde ik graag nog een plekje bezoeken. Hier kon je namelijk alleen 'Bun bo nam bo' bestellen, dit waren noodles met beef en nog een heleboel andere ingrediënten. We zaten hier aan een lange tafel tussen de Vietnamezen de struggle aan te gaan om met stokjes te eten en het was echt heerlijk! Met stokjes eten ging mij wat minder goed af dan Evert, maar ondertussen gaat het steeds beter. Voor het avondeten waren we beland in een lange super gezellige straat vol met kleine restaurantjes en de mensen zaten overal, je kon er bijna niet doorheen lopen. Hier zijn wij ook ergens tussen gaan zitten en heeft Evert een wel heel apart gerechtje gegeten. Iedereen zat hier namelijk aan de gebakken kleine vogeltjes en natuurlijk moest Evert dit ook proberen! Volgens hem waren ze erg lekker, maar zat er weinig vlees aan haha. Wat ik daar heb gegeten weet ik eigenlijk niet en dat houd ik denk maar liever zo :) sowieso waren het patatjes met iets van poeder erop en een sausje van limoensap en zout, wat verrassend lekker was, maar wat voor vlees ik had daar kwam ik echt niet uit. 'S avonds hebben we nog gedronken bij een café die er in eerste instantie heel normaal uit zag, maar waar verdacht veel mannen alleen naar binnen gingen en even later nogal ongemakkelijk naar buiten kwamen, wat erg leuk was om naar te kijken! De volgende dag was Evert nog niet klaar met gekke dingen eten, want hij had namelijk gelezen over eitjes die al half ontwikkeld waren en die kan je hier in Vietnam eten. Mij niet gezien, maar dat was Everts missie voor die dag. Uiteindelijk kwamen we terecht in een soort slagersbuurt waar iedereen vlees zat te snijden en te wassen, ik vond het walgelijk. Als klap op de vuurpijl hoorde we hoe een hondje werd gemarteld voordat hij in de frituurpan werd gegooid en dat was het moment dat ik het echt niet meer trok en niet wist hoe snel ik daar weg moest. Helaas geen ei voor Evert en ik was een shock rijker. Dat was het eerste moment dat ik echt geconfronteerd werd met iets wat ik echt niet leuk vond. Ik was dan ook de hele dag van de slag (een pussy, ik weet het, maar ik ben nou eenmaal een dierenvriend). Gelukkig was het die avond tijd om met de nachttrein naar Sapa te gaan, een stukje noordelijker dan Hanoi. Ik was op dat moment wel even klaar om Hanoi achter ons te laten.

De nachttrein was ook weer een hele ervaring op zich. We zaten in een cabin met 4 bedden, maar naast ons was er nog een man alleen en een man met zijn zoontje, wij zaten dus met z'n vijven in een cabin die bedoeld was voor 4 personen, wat een nog even extra krap maakte! De trein kwam aan in Lao Cai, waar we vervolgens met een minibus naar Sapa gereden zijn. Wat ons gelijk opviel, is dat ze hier allemaal als gekken rijden. De weg naar Sapa vanuit Lao Cai is ongeveer 30 kilometer, maar dit waren de langste 30 km van ons leven. De weg bestond eigenlijk alleen maar uit bochten berg op, berg af. Dat in combinatie met het elkaar inhalen in bochten, maakt het aardig spannend ritje. Toen we Sapa inreden, leek het er vreselijk uit te zien. Het was een klein dorp dat zwart zag van de mensen en toen we uitstapten kwamen er gelijk een hele groep mensen om ons heen staan van een bepaald stammen die daar wonen. We vonden het een beetje veel allemaal. Ze wilden allemaal dat we wat van ze zouden kopen en ze wilde maar al te graag de lange wandeling (10 km) met ons doen naar onze homestay. Toen zijn we snel een taxi ingevlucht, maar al snel bleek dat deze man geen idee had waar ons dorpje, Ta Phin, lag. Hij deed alsof hij het wist, reed wat rond en zette ons vervolgens op een hele verkeerde plek af. Weg geld en waren nog steeds niet bij onze homestay. Gelukkig wisten de mensen waar we waren afgezet wel waar het was en zijn we met een nieuwe taxi afgezet bij onze homestay. We reden ver de bergen in en kwamen door allerlei kleine dorpjes waar mensen in houten hutjes woonden en waar overal dieren op straat liepen. We waren een beetje nerveus waar we terecht zouden komen, maar al snel bleek dat dit een hele goede keuze was geweest. We waren eigenlijk per ongeluk beland in een dorp waar veel van de tribe people wonen. Onze homestay was een super mooie plek, met een prachtige tuin en simpele maar sfeervolle kamers. Alles was in principe buiten, behalve de slaapkamers. De tribe people bleken ontzettend leuke en geïnteresseerde mensen te zijn. Wel wilden ze erg graag hun zelf gemaakte souvenirs verkopen, al twijfelden wij wel of de perfect opgevouwen, in plastic verpakte sjaal wel zelf gemaakt was.

De volgende dag hebben we een geweldige trekking van 5 uur gemaakt dwars door de bergen en de rijstvelden met een lid van de Red Dao community; Faam (je schrijft het waarschijnlijk anders). De tocht was zo mooi en zij was zo leuk, dat het voor ons echt een van de hoogtepunten van de reis tot nu toe. Het was ontzettend leuk om de trekking te maken met een lid van die stam. We hebben heel leuk met haar gepraat over het leven daar, super interessant! Het was zo'n leuke vrouw, ze was super vrolijk en lachte de hele tijd. Echt mooi om te zien dat ze zo vrolijk is, ondanks dat ze niet veel heeft. Dankzij een misverstand met de taxichauffeur zijn we na de trekking nog even Sapa in gegaan waar Faam ons de markt heeft laten zien, Sapa zelf en met ons mee is gegaan om een scooter te huren. We kregen nu wel een betere indruk van Sapa, het was best een leuke plek eigenlijk en die dag ook minder druk dan toen wij aankwamen. De volgende dag hebben we lekker zelf getourd met ons scootertje door de prachtige omgeving van Sapa, dwars door de rijstvelden heen. Dat was ook echt een hele mooie ervaring. Alleen net toen we zeiden dat we de weg zo goed vonden steeds ging het fout, we deden ongeveer 3X zo lang over de terugweg dan over de heenweg, maar ze hebben we weer een heel ander deel gezien haha. Verdwalen heeft ook zo z'n voordelen.

Die avond was het tijd om weer de nachttrein in te gaan om vervolgens de volgende ochtend gelijk de bus te nemen naar Ha Long Bay. Hoe dat allemaal gegaan is verder ik in de volgende blog!

Liefs,

Diana en Evert