Na een week van afscheid nemen, zoveel mogelijk leuke dingen doen en de bekende stress van koffers inpakken, was het zover.. Het was tijd om naar Ierland te gaan. De nacht voordat ik vertrok had ik amper/niet geslapen, ik zag zo enorm op tegen het afscheid nemen.. degene die mij een beetje goed kennen weten dat ik daar geen held in ben. Op het vliegveld was het toch echt tijd om mijn lieve ouders, oma en vriend gedag te zeggen, wat was dat moeilijk!

Eenmaal onderweg ging het een stuk beter en kon ik mij echt gaan richten op mijn 4,5 maand in het buitenland. Na een korte vlucht en een busreis van 2,5 uur kwamen Daphne en ik aan in Tralee en werden wij opgehaald door iemand van ons appartementencomplex. Het eerst wat ik dacht toen ik het appartement in kwam was; 'Wanneer gaat de eerste vlucht naar huis?!''. Het eerste wat me opviel aan het appartement was de gigantische rij met lege flessen die ter decoratie in de keuken stonden. Drank en dronken zijn is hier echt een ding. Verder zag het er op het eerste oog niet echt schoon uit en was het enorm koud. Gelukkig was ik na een paar dagen al aardig gewent aan ons appartement en heb ik toch wel een fijn kamertje voor mezelf. De kou is helaas niet meegevallen; de verwarming wordt hier niet aangedaan vanwege de hoge kosten (gierige studentjes) dus iedereen loopt hier met dikke sokken, 5 lagen kleding en een kruik rond. Ik schrok ook nogal van het warme water, dat is hier dus erg schaars. We moeten een knop omdraaien waardoor het water verwarmd wordt en dit kan maar twee keer per dag. Een huisgenoot heeft me al meerdere keren uitgelegd hoe die knop werkt, maar ik snap er nog steeds niks van. En de regen, ja net als zo'n beetje iedereen die schrijft over zijn/haar exchange naar Ierland ga ik het ook zeggen; het regent hier VEEL. Heb al zo'n stuk of 7x een regenbui op me kop gehad in 8 dagen, heerlijk.

Mijn huisgenoten zijn een Fins meisje, Anna, die tegelijk met Daphne en mij is aangekomen, een Canadees meisje, Devon, die hier al woont vanaf september en Daphne. In eerste instantie (nu nog wel een beetje) was het alsof we in het huis van Devon kwamen. Ze heeft ons ook al een paar regels opgelegd, ik weet niet of ik daar zo blij mee ben, maar ze is verder wel aardig.

Ook is school ondertussen begonnen. Afgelopen vrijdag hadden we een korte introductiedag en deze week is school echt begonnen. We moesten zelf ons rooster maken, maar dat was nog erg lastig. We hebben 18 uur per week om in te roosteren, maar veel vakken overlappen elkaar, dus het duurt wel even voordat je dat voor elkaar hebt. Na ongeveer drie keer wijzigen hebben we het voor elkaar gekregen en staat ons rooster vast. De lessen hier zijn niet veel anders dan is Nederland, behalve dat de leraren hier standaard 5/10 minuten te laat, dat schijnt normaal te zijn hier. Het uitzicht vanaf de school is wel echt mooi. De school ligt op een berg (45 minuten lopen) en kijkt uit over heel Tralee met bergen met sneeuwtoppen op de achtergrond. Het dorpje zelf is ook wel prima, niet groot, maar wel leuk. Er is hier een winkel 'Penneys' en is dit precies hetzelfde als de Primark alleen zonder de chaos en drukte, heerlijk!

Ik heb wel al wat aardige mensen ontmoet op school die hier ook allemaal in het appartementencomplex wonen. Aankomende zaterdag hebben we een tripje naar Dingle, een schiereiland hier in de buurt dat erg mooi schijnt te zijn, dus dan kan ik al die mensen ook wat beter leren kennen.

Dat was het even voor nu, over een paar weken zal ik weer wat van me laten horen!


Liefs,

Diana